آنچه در این مسئله مورد بی توجهی قرار می گیرد این است که سوغات واقعی شهرهای مذهبی راهی برای انتقال اعتقادات و معارف فرهنگ اسلامی است اما اکنون بازارهای مشهد به محلی برای عرضه سوغات چین و تحفه سایر شهرهای ایران تبدیل شده و در این آشفته بازار خبری از سوغات حقیقی مشهدالرضا نیست.هر زائری که به این شهر میآید یا باید نظارهگر سوهان قم و گز اصفهان باشد و یا جانماز و سجاده چینی بخرد! در بازار رضا، عباسقلی خان، مغازههای بست بالا خیابان و پایین خیابان، مغازههای اطراف فلکه آب و چهارراه شهدا سوغاتهای چینی و تحفه تمام شهرهای ایران را می توان پیدا کرد به جز سوغات مشهد.
طی سالیان دور کالاهای روسی به وفور در مشهد عرضه میشد و در حقیقت این اجناس بلای جان کسانی شده بود که دنبال جنسی با هویت و شناسنامه پایتخت معنوی بودند اما رفته رفته بساط کالاهای روسی از این شهر جمع شد و در مقابل عرصهای برای جولان جنس چینی شکل گرفت و امروز کار به جایی رسیده که چینی ها دست بردار بازار سوغات مشهد نیستند.
یکی از مواردی که به دست درازی چینی ها دامن میزند این است که طی سالهای اخیر خرید سوغات از مراکز خرید مشهد برای زائر صرفه اقتصادی ندارد به همین دلیل بیشتر زواران به دنبال جنسی مشابه و ارزان تر هستند و از سویی دیگر برای مغازهداران هم صرف نمیکند که تنها به فروش سوغات واقعی مشهد روی آورند زیرا همواره تحفه ارزان توسط مشتریها به شدت مورد استقبال قرار می گیرد. این روزها یکی از مشکلات مهم مشهد باز گذاشتن دست چینی ها و عدم حمایت از تولیدکنندهای است که می تواند بهترین و مرغوب ترین سوغات را برای مشهد تهیه کند. البته جدای از این مسئله باید این نکته را هم مدنظر داشت که تحفه این شهر گران است و همین امر رغبت زائر برای خرید را کم می کند.
ایجاد بازارچه صنایع دستی مشهد و بازارچهای برای عرضه سوغات مشهد میتواند ضمن ایجاد اشتغالزایی به کوتاه کردن دست چینی ها از این بازار کمک کند. در حال حاضر برای ایجاد چنین بازارچههایی نیازمند مشارکت بخش خصوصی ست و بی تردید با راه اندازی این بخش میتوان ضمن عرضه سوغات این شهر با قیمت ارزان تر زمینه مقابله با کالای چین و حمایت از تولید کنندگان داخلی را فراهم کرد. این درست نیست که سالانه بیش از ۵۰۰ میلیارد تومان درآمد فروش سوغات مشهد در جیب چینیها سرازیر شود و مشهدیها از کسب این مبلغ بینصیب باشند.